Ayrılık Bana Ne Öğretti?

Kopup gitmeyi...
Ardından bakarken buğulu gözleri.
Dostların kadrini bilmeyi.
ama bu kadri kelimelerle anlatamamayı...
Sevmeyi sevilmeyi
unutamamayı
kağıttan bir gemi gibi rüzgara düçar olmayı
ardına bakıp bakıp iç geçirmeyi
yaşanmışları, hatıraları
yaşanamamışların yerine koymayı
bir insanı dondurup güzellikleriyle
iyilikleriyle hatırlamayı

Ayrılık bana ne öğretti?
Yalnızlığın yalnız Allah-u Teala'ya mahsus olduğunu.

bir ömrün ne kadar kısa
bir dostluğun ne kadar uzun olduğunu
email okurken ağlamayı
camdan bakarken uzaklara değil içime dalmayı
Gittiğim şehirlere
kurduğum yuvalara
girdiğim misafirliklere
yediğim yemeğe
kadar ayrılık hep bir öncekileri aratan
boğaza düğümlenmiş ilmek ilmek
aç açabilirsen
Ayrılık bana bedenle ruhun farkını öğretti.

Meva A. Önyurt
Mayıs 2010

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sustalı Maymun

Güvertede isli, su dolu bir varil İçmek için. İçip boğazımız düğümlenir diye susuz kalmayı tercih ediyoruz. Sakin iki yolcu, gözleri ufukta ayrılırken verilen sözler yok artık, denizin köpükleriyle ufalanıyor her bir ahit. Yalnız sorular, sorular ve yine sorular Dalgaların arasından kurtulup kulakları tırmalayan Acaba neden…? Şöyle olsa daha mı iyi? En iyisi….? Vehamet içine mi yolculuk? Yoksa açık bir ufka mı? Birbirine bakıp gülümsüyor iki arkadaş. Daha doğrusu -yolu paylaşan-yoldaş Suyu pay edecekleri günü biliyorlar aslında. Tuzlu suya mahkum oldukları gün isin karası gözükmeyecek gözlerine. Lakin cinleri de görmek istediler. Sadece insanoğlu mudur böyle daireler çizen, kendine eziyet ettiği gibi etrafındakileri de sürükleyen, mantığını bilmediği mantıklar kuran tevekkeli diyip, tevekkel edene tek kaşını kaldırıp bakan bir güruh insanla beraber yolculuk. İşte bu zor olan. Daha yolun başındalar. Bilinmeyen bir diyara, bilinen sularda. Haritaların gösterdiği, gözlerin görmediği o içs...
Devamı

Sen

 Kelimeleri mânalandıran hazinesin Sen Günâhkâr ruhlara şifâ, hakikât-nümâsın Sen Kibr, hâset, riyâ bir tebessümünle bitiren Sen Aşkınla yananı Havz-ı Kevser'e çağıran Sen     Muhammed Mustafa Hatem-ül Enbiyâ!  Dünya sürgününü hafifleten nihan-hane Sen Kusurları örten nişangâh-ı ilahisin Sen Ağniyârın kurtuluşu, fakirin yâreni Sen Sâhibsizleri sahibine kavuşturansın Sen     Ahmed-i Mahmud Mahbub-u Hüdâ!  Bülbülün iniltisi, duanın menbaı Sen Alemlere rahmetsin, gönüllere sûrûrsun Sen Her oluşun müsebbibi, varlığın özüsün Sen Târik-i Naciyye'nin yıkılmaz mihmandârı Sen   Habib-i ekrem Sallalahu Aleyhi ve Sellem! Ebu Bekir Sıddık'ın mağara yakîni Sen Ömer Faruk'un kılıncı Hakka çeviren Sen Osman Zinnureynin hayâsına hayâ eden Sen Ali Mürteza'ya hikmet sandığını açan Sen   Alâ alihî ve sahbihî ve Sellim Teslimâ! Biz gâriblere acı ya Rab, Muhammed Mustafa hûrmetine imdât et! 29 Rebiülevvel 1441 (27 Kasım 2019)
Devamı

Gözlem

10 sene evvel göklerdi seyirgahım. Hayaller içinde. 10 sene sonra yerlere bakıyorum, Düşüncelerle. Göklerin sırrı yerdeymiş meğer, varlığın sırrı hiçlikteymiş. Yıldızlarda aradığım hayat, yeraltında saklıymış kabirden sonra gelen ebediyyet. Aşkın güzelliği 99 kapıdan ilkiymiş meğer, Tek kapı sanmışım maceramın başlangıcını. İlk kapıyı açtım art arda açıldı kapılar. İlerlemek için aşkın kapısını çalmak gerekmiş meğer. Yaş ilerledikçe seyirci olduğunu anlıyorsun, oyuncu olduğun kısa anlar dışında. İşte o fasılalarda ettiğin dualarda beni bulsun kulum diyen 'Rabbine' yaklaş her babda bir merhale daha. Soru sormadan, Konu açmadan, Dilini yormadan, Sessizce ilerle taa ki o geçilmez eşikte eriyip bitene dek.
Devamı