Edebî Kahve

To let go... Foggy vision as I look behind To know the value of friendhip... but never to have the words to describe to love and be loved not to forget like a paper boat to drift in the wind to put our memories and things we shared before the things we never had the chance to do To freeze a person in all her best ways and to remember her smiling. Parting you thaught me that only Allah (C.C) can be one. Parting you thaught me a lifetime is just a second compared to an eternal friendship thaught me to cry over an email an inner muse rather than look forward as I gaze out of a window the cities I lived the houses I set, the people I met anew new foods I taste all of them and more all making me homesick for the ones I left a lump in my throat knot by knot untangle if you can What do you think parting you thaught me most? It thaught me to know the difference between body and soul. One travels far, bits and pieces of the other stays behind. To my beloved friends I left behind and also to the...

Kopup gitmeyi... Ardından bakarken buğulu gözleri. Dostların kadrini bilmeyi. ama bu kadri kelimelerle anlatamamayı... Sevmeyi sevilmeyi unutamamayı kağıttan bir gemi gibi rüzgara düçar olmayı ardına bakıp bakıp iç geçirmeyi yaşanmışları, hatıraları yaşanamamışların yerine koymayı bir insanı dondurup güzellikleriyle iyilikleriyle hatırlamayı Ayrılık bana ne öğretti? Yalnızlığın yalnız Allah-u Teala'ya mahsus olduğunu. bir ömrün ne kadar kısa bir dostluğun ne kadar uzun olduğunu email okurken ağlamayı camdan bakarken uzaklara değil içime dalmayı Gittiğim şehirlere kurduğum yuvalara girdiğim misafirliklere yediğim yemeğe kadar ayrılık hep bir öncekileri aratan boğaza düğümlenmiş ilmek ilmek aç açabilirsen Ayrılık bana bedenle ruhun farkını öğretti. Meva A. Önyurt Mayıs 2010