Gazze'nin İntikamı

Şu gördüğün çiğ şehrin üzerinde yayılan

bitkileri, camları, her yanı saran

Gazze annelerinin göz yaşından…

Kan rengi caddeler ve boy boy yol çizgileri

Kara toprak deyip geçme, şu mübarek sene

Kimleri kucakladı kimleri!

Mirası üç beş parça oyuncak olan tazecik masumları

Vasiyyetinde kuzenlerine bırakmıştı bebeklerini

Sahi onlar nerede?

Ardından sahipsiz kaldı pisiler, şehrin köpekleri

Sesini üç beş yıkık minare dahi duyuramadı.

Ta ki kaynadın, yandın, buharın sindi yer yüzüne

Ok atılmış gibi dört yöne, gönüller avladın

İŞTE: Gazze’nin intikamı.

Sessizce yürekleri dirilten o tevekkül

Teyze sen dedin ya Siyer öğrenmeli her kul

O zaman yıldızlar açar güller gibi semada

Siz gömdükçe korkuyu, korkak ve zalimler bîseda

Gökte ışıldar bir zümrüdü Anka nispetiyle aziz şehitler,

Senelerle uyutulan biz ümmet, uyanıştayız ey Gazze!

Ve Gazze’nin intikamı.

Sakın hüzünlenme yıkık evlerinle, kül yutmuş genzinle,

Va’d edilen her şey er ya da geç bulacak adresini

Zalim en acınası, zalim zulmüyle müsemma

Ölümünle doğan kalplerin dirilişi

Biten bir canavarın son serzenişi.

İŞTE: Gazze’nin intikamı.

Yutkundum derinden zevâlde zalimin zulmü

Yitmeden evvel coşar delirir ki yakındır hesap günü

Sabır ve selamet Mümin kulların sermayesi

Bu nem Gazze annelerinin göz yaşı

Sokaklar boyandı kan rengine

Kalbler diriliyor soy kırım yapanlara inat

İslam ile yeşeriyor gönüller tutamadıkları perde

arkasında sessiz ve derinden

İŞTE: Gazze’nin intikamı.

Bu uzun gecelerde dualar semaya yükseliyor

Titriyor kalp, ruh, varlık.

Sahi ya insan olmaya geldik,

Sahi ya zalime dur demeye geldik!

Kıpraşıyor içimizde rikkatli ecdadın tohumları,

Binlerle yıl yapmadı binlerle kilometre karede

Böylesine vahşet! Kalblerde bıraktı giderken hasret!

Susma, hakikati haykır ki duysun beşeriyet

Yaldızlı reklamlar ile saklayamayacakları ihanet!

Sene İkibinyirmiüç.

İŞTE: Gazze’nin intikamı.

Me'va Önyurt