Tesadüf Eseri,
Bu ara duyduğum en ilginç laf "Tesadüfler tesadüfi değildir!" Nam-ı diğer şans. Uzayın engin kara maddesinde yıldızlar tesadüfen mi oldu? Karanlık madde bir yerde tamam ben burada bittim rastgele bir yıldız olsun mu dedi? Yahut aklına estide durun şurda bir güzellik yapalım güneş hayat versin masmavi dünyaya...
Tesadüfler her ne kadar zıt gibi olsa da muazzam intizamı gösteren muhteşem mihenk taşlarıdır bence. Her seher vakti güneşe gebe, her akşam üzeri geceye. Güz kışa, bahar yaza. Delil-i İnayet.. Allah-u Teala'nın ademoğlu havvakızına tesadüf gibi gösterdiği anlar aslen birer delildir onun kurduğu nizama.
Geçenlerde bir dostumla karşılaştım. Heybeli Adadan dönerken. Vapurda. Seneler önce konuşmuşuz. Liseden. Siması gözlerimde lakin ismi bir türlü gelmiyor aklıma. Konuştuk neler yaparsın, hayatımızın ufak bir muhasebesini yaptık iki dakikada simit ve acı çay üzerine. Uzun yıllar ayrı kalmanın verdiği rahatlıkla kıskançlıklar, nefslerimizi geride bırakarak. Böylesi sohbet az bulunur.
Tesadüf bu ya!
O anlattı ben dinledim, ben anlattım dinledi. Sonra vapur Bostancı'da durdu mu o Allahaısmarladık diyip indi. Yaşlı annanesini ziyarete gelmiş. Beynimi zorlasam da adı bir türlü aklıma gelmiyordu. Konuşmamız boyunca 'canım' diye hitap edip geçiştirdim. Ah bu hafıza! Kimi insan ezberi kuvvetli doğar, kimi hatırlamak istediğini şıp diye hatırlar, lakin bendeniz sudan bir dünyayım sanki. Damlalar içime akar beni etkiler, isimleri silinse özleri kalır.
E nerde kalmıştık. Evet evet tesadüf bu ya Kadıköy iskelesine varırken hala sohbetin tatlılığı ve samimiyeti damağımda karşıda minibüslerin ardında kurulan sıra sıra eczanelerden birinin tabelası hemen gözüme ilişti. Aslı Eczanesi. Aslı ya tabi ya! Aslıydı kızın ismi! Kendi kendime gülerken içimden 'tesadüfler tesadüfi değildir' diyordum.
Tesadüfler her ne kadar zıt gibi olsa da muazzam intizamı gösteren muhteşem mihenk taşlarıdır bence. Her seher vakti güneşe gebe, her akşam üzeri geceye. Güz kışa, bahar yaza. Delil-i İnayet.. Allah-u Teala'nın ademoğlu havvakızına tesadüf gibi gösterdiği anlar aslen birer delildir onun kurduğu nizama.
Geçenlerde bir dostumla karşılaştım. Heybeli Adadan dönerken. Vapurda. Seneler önce konuşmuşuz. Liseden. Siması gözlerimde lakin ismi bir türlü gelmiyor aklıma. Konuştuk neler yaparsın, hayatımızın ufak bir muhasebesini yaptık iki dakikada simit ve acı çay üzerine. Uzun yıllar ayrı kalmanın verdiği rahatlıkla kıskançlıklar, nefslerimizi geride bırakarak. Böylesi sohbet az bulunur.
Tesadüf bu ya!
O anlattı ben dinledim, ben anlattım dinledi. Sonra vapur Bostancı'da durdu mu o Allahaısmarladık diyip indi. Yaşlı annanesini ziyarete gelmiş. Beynimi zorlasam da adı bir türlü aklıma gelmiyordu. Konuşmamız boyunca 'canım' diye hitap edip geçiştirdim. Ah bu hafıza! Kimi insan ezberi kuvvetli doğar, kimi hatırlamak istediğini şıp diye hatırlar, lakin bendeniz sudan bir dünyayım sanki. Damlalar içime akar beni etkiler, isimleri silinse özleri kalır.
E nerde kalmıştık. Evet evet tesadüf bu ya Kadıköy iskelesine varırken hala sohbetin tatlılığı ve samimiyeti damağımda karşıda minibüslerin ardında kurulan sıra sıra eczanelerden birinin tabelası hemen gözüme ilişti. Aslı Eczanesi. Aslı ya tabi ya! Aslıydı kızın ismi! Kendi kendime gülerken içimden 'tesadüfler tesadüfi değildir' diyordum.
Yorumlar