Edebî Kahve

Yitirmektir bazen aşk: sevdiklerini seveceklerin için Yalnız yürümektir sevgiliye acı vereceğini bile bile Hayat yenilmektir zamana. Sessizce kabullenmektir hatayı, geri dönmektir, pişmanlıktır. Velhasıl bir köpek nasıl döner sahibine, ne olursa olsun onun yanında ölmek için. Yürek kölelik ister, vücut ise özgürlük. Bir şiirde duymuştum: Gurbet bizi yaşar, biz gurbeti. İnsanoğlu, insankızı bambaşka dünyalar, içiçe geçmiş hayatlar. Bir filmde duymuştum: Rahimden mezara hepimizin hayatı birbiriyle örülü. Yaşamak dinlemektir sevgiliyi, anlamadan dinlemek,anlamaya çalışmak, kendini onun yerine koymak... AŞK sessiz bir gemi gibi süzülmektir limanları uzakta yüreklere. Ve O'nda kaybolmak, yenilmek zamana, yenilmek mekana, yenilmek kullara, kurallara. Aşk bilinçsizce sevmek değil, bilinci açık sessizlikmiş meğer. Severken ölmek, ölürken sevmekmiş. Meva Aişe Önyurt

Hayat nasıl devam eder? Uzun çizmelerin, beren, pardüsen portmantoda hazır beklerken sen neredesin güzel kadın? Özlem nasıl biter? Sanki düşüncelerimin tezatıydın bir yanım eksik kaldı, giden gitti, geride dolaplar dolusu hatıra Sözlerini nasıl aktaracağım? Ben nasıl bir büyük anne olacağım acaba? Sen, güzel nazlı kadın, uyu dinlen yerinde tesbih tesbih çektiğimiz sıkıntılar bizi sana getirir mi dersin? sızlayan yaralar kapandı bak, o çelimsiz halin silindi gözlerimden şimdi varsa yoksa hep yanağıma batan elmas küpelerin bir de beni dikkatle dinlerken dudaklarının aldığı şekil, Şimdi bambaşka bir diyarda incilerini say zaman seni bana beni sana getirene dek...