Dönmedolap
Bazen kaldırımlar mekanım bazen de dönmedolap. Bir ömre sığmayacak kadar midem bulandı, lakin ben hala müdavimiyim bu meletin. Bir bir inen binen çocuklar. Hayatı kaçırdığımı söyleyenlerde yok değil: Her turda yanlarından geçerken, kulak misafiri oluyorum istemeden. Bir değil, iki değil, üç değil Hemfikirler. "Olduğu yerde dönmekten başka ne yapıyor bu oğlan!" İçimi görmüyorlar pek tabi. Bir de atlıkarınca. Yarısı şaha kalkmış yarısı dört nala koşan atlar. Bir onlar bilir çizik çizik açtığı yaraları düşünmeden, Allahı düşünmeden geçen günlerin. Ne farkeder hem, ha atlıkarınca, ha dünya. Devrialem içinde devrialem değil miyiz burada? Ufak şüphe kırıntılarımı savuruyor ya, dönsün varsın. Varacak tek bir yeri var onu da biliyorum. Hep aynı nokta. Hangimiz sayıklamıyoruz, hangimiz bir adım daha yaklaştık. Allah'ın velileri dışında. Şimdi sesleri, sohbetleri kitaplarda. Nasip o ya bir sonraki durak kitap dolusu dolabımın onların diyarları olur umarım.